BU GURU
Yen ing kampungku,ana jeneng Bu Guru,sing dimaksud mesti Bu Sri garwane Pak Marno.Bu Sri ora dadi guru,nanging dadi bojone Pak Marno sing dadi guru SD.Malah Bu Titik,Bu Yuni sing dadi guru tenan kae ora diundang bu guru.Undang- undangane ya mung Bu Titik,Bu Yuni ngono.
Ceritane Bu Guru iku ora duwe anak lanang.anake wadon kabeh cacahe lima.Yen jaman saiki anak lima rak ya wis kapetung akeh ta.Pak Marno tansah ngandhani garwane supaya melu KB.Nanging Bu Guru tetep wae ora gelem,amarga isih kepengin duwe anak lanang.Nganti Pak Marno judheg.
“Oalah bu,mbok trima ngono.Wong anake wis lima mengko yen wis podho duweni bojo rak ya kowe duwe anak lanang,nadyan mung mantu rak ya padha wae kuwi anakmu.”
“Ya beda Pak,anak mantu kan ora lek mbrojolke dhewe...”
“Bedane apa?Apa yen mantu kuwi ora gemati?akeh bu contone anak mantu kang gemati marang wong tuwa.”
“ Ra urusan gemati apa ora,pokoke aku pengin duwe anak lanang.”
Kabeh warga wis ngandhani Bu Sri supaya melu KB,wiwit Pak RT,RW,Camat,nganti Lurah.Nanging tetep wae Bu Sri Ora gelem KB.Pak Marno ngandhani kanti alus nyang garwane “Bu ndaftaro wae neng pamarintah,urusan pil iku mbok omben apa ora kan yo pamarintah ora ngerti ta.”
“Dadi saben sasi aku nyadong pil?”
“ hla yo ta,ben padha ngerti yen ibu wis melu KB.”
“ Yawis nek ngono aku ngalah,tak melu omonganmu.Ning aku aja dipeksa melu KB tenanan lho,Pak!”
Sidane Bu Guru ndaftarakeKB temenan,nanging mung ethok-ethok.Saben sasi nyadhong pil KB ing umahe bu bidan.Pil iku ora dipangan ,mung ditumpuk ing laci mejane.Para warga ngira yen Bu guru wis melu KB temenan,nyatane nganti wektu nem sasi malah katon ngandheg maneh.Nanging sabubare kuwi,Bu Guru ora Nyadhong pil maneh.Nalika ana PKK,Bu bidan takon Bu Guru.Jebul Bu Guru mangsuli yen wis kebobolan maneh.
Nalika wis sangang wulan,bu guru mung mriksakake ping loro,jane kudune ping akeh merga bu guru iku wis kalebet beresiko tinggi nggo nglairake.Akhire BU bidan ora nyanggupi nggo nangani lairane,lan digawa nyang rumah sakit.
“Putra njenengan estri”,ngendikane dhokter.
Bu Guru ora mangsuli,mripate kethap-khetip,ngertiya wadon maneh mendhing aku melu KB temenan wae.Bu Guru getun,ning wis kebacut.Akhire bu guru njaluk di steril sisan wis pupus angen-angene.Nanging saiki dheweke pengin duwe putu lanang, Ndari mbarepe kang lagi ngandhut iki di dongakake lair lanang.
“Kula pengine wadon kok bu,”
“sebabe??”
“ anak wadon iku gampang diature,yen lanang masyaallah mbelere.ibu ki aneh,wong kula sing arep diparingi kok njenengan sing nyuwun!”
“anak enem wadon kabeh ,lumrah ta yen aku pengin putu lanang?”
Temenan nalika lair,jebul wadon.Ndari lega atine kosok baline BuGuru nangis.Ngenes temen uripku,pengin duwe anak lanang ora klakon,putu lanang ya ora klakon.awit iku Bu Guru gemati marang putune,sedina ra pethuk putune kangen.
Putune Bu Guru umure 3 taun,saiki Ndari ngandhut malih.
“Yen manut ramalanku,anake Ndari sing nomer loro lanang bakale,Piye bune?”
“ Mbuh Pak,ora nggagas putu lanang!wedok ya ben,lanang ya ben!”wangsulane karo nyenthe-nyenthe.
Sautara kuwi ana wong ngabari ning umahe Bu Guru.
“Pak,Bu, mbak Ndari babaran!”
“hah??ndari nglairake?lanang apa wadon?”
“jaler!”
Krungu anake Ndari lanang,Bu Guru nglunjak-lunjak karo mbrambang nangis.Lagi iki pepenginane duwe putu lanang kelakon.
Posting Komentar