KECANTOL WANITA KLAMBI ABANG
Kanthi polatan sumringah Abi budhal menyang kampus. Satekane ing halte dheweke banjur ngetokake I-Phone saka jaket kulite. Sinambi ngenteni bis sing jurusan Tembalang teka Abi ngrukokake lagu-lagu saka Noah, band kasenengane. Wayah esuk ing halte wis mesthi rame banget amarga akeh wong sing arep padha budhal kerja lan sekolah. Ora suwe swara krenet wis kaprungu, kabeh wong padha cepet-cepetan kanggo mlebu bis supaya bisa lungguh. Nanging ndadak ana bocah wadon nylonong liwat sisih kiwane Abi, klambine sing abang nganggo pletik-pletik ireng kae nyantol ing tase Abi.
“Mbak...mbak...” ucape Abi kanggo nyeluk bocah wadon mau.
“Inggih mas” wangsulane bocah wadon mau kanthi alus.
“Nyuwun sewu, rasukan panjenengan nyantol ing tasku.”
“Ehh...inggih, ngapunten nggih mas kula boten ngatos-atos anggenipun munggah bis”
“Inggih boten napa-napa mbak” saure Abi sinambi nguculi klambi sing nyantol ing tase. Sawise klambi mau diuculi banjur bocah wadon kae pamit mlebu bis ndisik.
“Mangga mas” pamite bocah wadon iku karo mesem. Katon raine bocah wadon kae katingal abang rumangsa isin merga klambine kecantol ing tase bocah lanang.
Abi kaya wong bisu, ora bisa kumecap. Sumerep eseme wong bocah wadon mau manis kaya nyucrup madu saka omahe langsung. Abi langsung tresna marang bocah wadon sing lagi wae dheweke sumerepi. Pawakane dhuwur, rambute ngembang bakong, idepe ndamar sepisan lan kulite putih mulus tanpa belang. Bocah lanang ngendi sing ora nandang tresna karo bocah wadon sing kaya mangkana mau.
“Mas arep numpak apa ora?” pitakone krenet bis gawe lamunane Abi bubrah.
Abi banjur numpak bis kutha sing uga ditumpaki karo bocah wadon mau. Sajroning bis Abi goleki bocah wadon klambi abang sing lagi kok tresnani iku nanging merga bis lagi sesak mula Abi ora bisa lungguh sesandingan karo bocah wadon mau. Akeh wong ing njero bis nanging sing katingal karo Abi namung bocah wadon klambi abang. Sadalan-dalan mripate Abi namung tumuju ing bocah wadon sing lungguh ana ing pojokan mburi bis kae.
Bis wis tutug ing ngarep kampuse Abi, Abi banjur tata-tata kanggo mudhun nanging bocah wadon wis ora ana wujude kamangka lagi sedhela ora dimatke nanging ilange bocah wadon mau wis ora bisa dioyak karo Abi. Amarga wis jam 8 kurang 10 menit Abi ora nggolek bocah wadon mau maneh nangning langsung tumuju ing kelase kanggo kuliah basa jepang.
Ing kelas Abi lungguh sisihan karo kanca SMAne sing jenenge Bayu. Wis suwe anggene Abi Karo Bayu kekancan mula ora gumun yen bocah lanang loro kuwi nangdi wae mesthi bareng. Golek lungguhan kanggo kuliah iya sisihan. Bayu ngerti yen Abi lagi bungah merga awit mau Abi katon mesem-mesem dhewekan sanajan ora ana sing lucu. Abi pancen wonge grapyak lan gampang diajak rerembugan nanging yen lagi kuliah dheweke ora tau ngalamun nganti mesam-mesem dhewekan.
“Kowe kenapa ta bi dak sawang-sawang kok sajak mesem wae awit mau?”pitakone Bayu.
“Iki lho bay aku mau ketemu karo cah wadon ayu tenan...” wangsulane Abi kanton semangat.
Durung tutug anggone mangsuli, Bayu ora sranta takon “ketemu ing ngendi? Sapa arane?”.
“Sik ta... siji-siji anggone takon”
“ketemu ing ngendi?” pitakone Bayu maneh.
“Ing bis dek mau esuk nanging aku urung ngerti arane sapa” wangsulane Abi lemes.
“lha si kepriye kok bisane ora ngerti arane, lha ayune kaya ngapa? Kaya Nikita willy ora?” pitakone Bayu sansaya akeh.
“Oralah, luwih ayu saka Nikita willy. Dheweke dhuwur, rambute ireng dawa, kulite putih, lha nanging kuwi aku urung takon arane bocahe wis ilang ndisik”
“ohh...yawis gampang sesok yen ketemu maneh kandha aku wis mesthi dadi gampang urusane” wangsulane Bayu gampangeke.
Kaprungu wangsulane Bayu, Abi banjur mesem. Uwis ngerti yen kanca rakete kuwi pancen nduweni watak narsis bedha karo Abi. Sanajan akeh kanca wadon sing padha tresna nanging dheweke malah ora tau cedak karo bocah wadon. Iki amarga dek biyen dheweke wis janji marang bocah wadon yen dheweke arep pacaran nalika bocah kuwi wis balik saka Bandung. Janji iku diucapake kanggo kanca cilikke, jenenge Baby. Uwis enem taun kepungkur janji iku dilakoni karo Abi awit umure Abi saiki 19 taun.
Jam 1 awan Abi karo Bayu lungga ing warung cedak kampus kanggo golek mangan. Ora sengaja Abi mirsani ana bocah wadon mlaku sisihan karo Bayu nganggo klambi abang. Ora salah maneh, pikire Abi. Bocah kuwi sing mau esuk ing bis.
“Bay...iku bocah wadon sing mau tak critakake nang kelas” lirih swarane Abi karo nyenggol Bayu kanggo nuduhake.
“Endi? Sing ngendi?” pitakone Bayu.
“Sing klambi abang, meja mburi pisan” wangsulane Abi.
“Ohh iku, iya ayu bi. Uwis ora usah suwe-suwe diajak tepangan kana njur guneman bareng” usule Bayu.
“Aku ora wani bay, dheweke akeh kancane aku isin. Aku iya uwis janji karo Baby yen aku ora bakal cedak karo bocah wadon liya sadurunge dheweke bali”
“Baby ora bakal nesu toh kowe wis ngenteni 6 taun nanging dheweke ora bali-bali. Apa kudu tak kancani?”
“Ora usah bay, yawis aku wani dhewekan, aku wani” Abi wis rumangsa manteb.
Kanthi manteb Abi mirsani bocah wadon iku saka meja dheweke karo Bayu mangan. Bocah wadon iku uga nyawang Abi, banjur eseme sing manis metu kanggo Abi. Wis ngrasa manteb Abi banjur mlaku tumuju mejane bocah wadon mau. nanging ing tengah dalan Abi mandheg. Bocah wadon kae wis ora katinggal, akeh bocah sing padha teka rubung-rubung ing mejane. Bocah-bocah padha pitepangan kaliyan bocah wadon iku amarga dheweke mahasiswa anyar. Saka guneman kanca-kancane Abi krungu yen jenenge bocah wadon iku Salsa. Sanajan ora tepang langsung nanging Abi uwis bungah nalika ngerti jenenge bocah wadon kae. Jenenge apik kaya bocahe, Salsa. Bathin Abi.
Ing halte kampus Abi ngenteni bis arep balik nang omah. Dumandakan ana wong lungguh ing sisihe Abi. Wong iku mesem banjur gawe atine Abi sansaya dag dig dug. Bocah wadon sing ora bisa dilaliake karo Abi awit wayah esuk mau lungguh ing sisihe.
“Mbak badhe ten pundi?” pitakone Abi kanggo mbukak omong-omongan.
“Kula badhe wangsul mas” saure Salsa alus.
“Ohh sami mbak, griyane ten pundi?”
“Kula sami kaliyan mas Abi, ten Jln. Suyodono mas”
Mak deg atine Abi krungu yen Salsa ngerti jenenge. Polatane Abi sansaya ora karuan, dheweke bungah yen Salsa wis mangertosi kahanan awake nanging kok Salsa kok bisa ngerti saka ngendi? Akeh pitakonan sajroning pikirane Abi. Ngerti yen abi lagi bingung Salsa banjur takon:
“Mas Abi boten kemutan kalih kula?” Salsa balik takon marang Abi nggawe Abi bingung arep mangsuli pitakonan kuwi kanthi kepriye.
“Kula taksih kemutan kok mbak”
“Yen isih kemutan kok isih nggundang mbak ta mas, wong biasane iya dek kok” ucape Salsa.
“Hah....” wangsulane Abi sajak bingung karo sing diomongake Salsa.
Ana sepeda motor mandheg ing ngarepe Abi banjur mbukak helm. Katinggal priyayi gedhe dhuwur bagus pasuryane uga putih kulite mudhun saka motor Satria ireng. Banjur cluluk marang Salsa.
“Beb uwis ngenteni suwe?” ucape priyayi mau.
Ing halte kana namung ana Salsa kaliyan Abi wis mesthi ora takon karo Abi merga Abi ora rumangsa kenal kaliyan priyayi mau kuwi.
“Boten mas, kula nggih saweg medal saking kampus” wangsulane Salsa.
Salsa banjur tumujun ing motore priyayi mau lan bonceng ing mburi. Atine Abi banjur trataban ngerteni kahanan sing kaya mangkana mau. Rasane ora kuwat nyawang bocah wadon sing nate ditresnani lungguh boncengan karo bocah lanang liya?
“Yawis beb, ayo ndang awakmu arep tak ajak tuku buku-buku kanggo kuliahmu sesok”
“Iya mas, mas Abi kula pamit rumiyin nggih” wangsulane Salsa banjur pamit marang Abi.
“Inggih inggih....” Sambunge Abi gragaban.
Rasane kaya bledek ing wayah sore ngantem Abi. Remuk atine Abi nalika krungu tembung Beb kumecap saka bocah lanang liya kanggo Salsa. Lagi tembe wae dheweke tepang karo Salsa, jebule Salsa wis ana sing nduwe.
Wewayangan kadadeyan ing halte kampus mau isih terus gumawang, nggoda pikirane. Abi lungguh thenger-thenger ing kamare. Tangane banjur kumlawe njupuk surat saka kanca cilikke Beby sing lagi ditampa minggu kalawingi. Sacuil seratan saka surat iku asring diwaca karo Abi, munine:
Mas Abi, iki bakal dadi surat pungkasan ingkang saged Beby serat kangge mas Abi amarga taun ngarep beby arep nerusake sekolah ing Semarang. Sadhelok engkas Beby saged mirsani mas Abi sing bagus dhewe. Beby pengen mangertosi, menapa Mas Abi taksih ngugemi janji enem taun kepungkur...
“aku pancen ora oleh nyidrani janjiku marang Beby, lagi sedina tresna marang bocah wadon liya nanging ing dina iku remuk atiku. Aku pengen cepet-cepet ketemu awakmu Beby” pangarepe Abi.
“Bi kiye ana tamu saka Bandung, kanca cilikmu si Beby wis teka. Beby malih ayu tenan lho Bi kowe mesthi sansaya tresna karo dheweke” celuk ibuke Abi nuduhake yen Beby wis tekan Semarang.
Bareng krungu jeneng Beby, Abi banjur gumregah saka paturon. Dheweke jumangkah mara ing ruang tamu. Nanging ing ruang tamu ora ana bocah wadon sing dikarepake karo Abi, ing kana malah ana Salsa.
“Lho...Mbak Salsa” ucape Abi ndadak.
“Mas Abi sampun boten kemutan kalih kula nggih” wangsulane bocah wadon mau.
“Jenengan mbak Salsa nggih? Tiyang ingkang klambine nyantol ten tas kula wau esuk” Abi sansaya bingung.
“Lhah...mas Abi kemutan kok sing babagan klambi kecantol, kula Beby mas, Salsa Mabeby Putri”
Sanajan taksih bingung amarga Beby pancen malih akeh banget. Beby sing dek biyen gendut lan ireng malih dadi Beby sing ayu. Nanging Abi wis eling yen gelang sing dienggo karo bocah wadon iku gelang saka dheweke dek biyen, enem taun kepungkur. Gelang saka kerang-kerang laut. Bocah loro kuwi banjur guneman suwe kanggo nglipur rasa kangen enem taun ora ketemu.
“Dek Beby, mas arep takon. Bocah lanang sing methuk awakmu pas lagi nang halte iku sapa?”
“Iku Mas andre, mas. Putrane pakde”
“Kok nyeluk awakmu Beb?”
“Nama kula Beby ta mas, Lha ya memper yen diceluk Beb. Mas Abi piyambak taksih ngugemi janji enem taun kepungkur?” pitakone Beby alon
“Aku nyuwun ngapura dek janji iku wis dak cidrani, aku kepincut karo bocah wadon sing mau esuk klambine kecantol ing tasku uga nyantol ing atiku”
Abi lan Beby bungah, soroting mripate katon sumunar lembut nyorotake tresna kang wis enem taun kapendem ing antarane wong loro iki.
Posting Komentar